ನೈಸರ್ಗಿಕ ಕೃಷಿ ಎಂದರೇನು?

• ನೈಸರ್ಗಿಕ ಕೃಷಿಯು ಸ್ಥಳೀಯವಾಗಿ ಲಭ್ಯವಿರುವ ಸಂಪನ್ಮೂಲಗಳ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ರಾಸಾಯನಿಕ ಮುಕ್ತ ಕೃಷಿ ವಿಧಾನವಾಗಿದೆ.
• ಇದು ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಸ್ಥಳೀಯ ಪದ್ಧತಿಗಳನ್ನು ಉತ್ತೇಜಿಸುತ್ತದೆ, ಇದು ರೈತರಿಗೆ ಬಾಹ್ಯವಾಗಿ ಖರೀದಿಸಿದ ಒಳಹರಿವಿನಿಂದ ವಿಮುಕ್ತಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ.
• ನೈಸರ್ಗಿಕ ಕೃಷಿಯ ಪ್ರಮುಖ ಒತ್ತಡವೆಂದರೆ ಬಯೋಮಾಸ್ ಮಲ್ಚಿಂಗ್‌ನೊಂದಿಗೆ ಬಯೋಮಾಸ್ ಮರುಬಳಕೆ, ದೇಸಿ ಹಸುವಿನ ಸಗಣಿ-ಮೂತ್ರ ಸೂತ್ರೀಕರಣ, ವೈವಿಧ್ಯತೆಯ ಮೂಲಕ ಕೀಟಗಳನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸುವುದು, ಸಸ್ಯಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಮಿಶ್ರಣಗಳು ಮತ್ತು ಎಲ್ಲಾ ಸಂಶ್ಲೇಷಿತ ರಾಸಾಯನಿಕ ಒಳಹರಿವುಗಳನ್ನು ನೇರವಾಗಿ ಅಥವಾ ಪರೋಕ್ಷವಾಗಿ ಹೊರಗಿಡುವುದು.

ಮಹತ್ವ:

• ಉತ್ತಮ ಆರೋಗ್ಯವನ್ನು ಖಾತ್ರಿಪಡಿಸುತ್ತದೆ: ನೈಸರ್ಗಿಕ ಕೃಷಿಯು ಯಾವುದೇ ಸಂಶ್ಲೇಷಿತ ರಾಸಾಯನಿಕಗಳನ್ನು ಬಳಸುವುದಿಲ್ಲ; ಆರೋಗ್ಯ ಅಪಾಯಗಳು ಮತ್ತು ಇತರೆ ಅಪಾಯಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಹಾಕಲಾಗುತ್ತದೆ.
• ಆಹಾರವು ಹೆಚ್ಚಿನ ಪೌಷ್ಟಿಕಾಂಶದಿಂದ ಕೂಡಿರುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಆದ್ದರಿಂದ ಉತ್ತಮ ಆರೋಗ್ಯ ಪ್ರಯೋಜನಗಳನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ.
• ರೈತರ ಆದಾಯದಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಳ: ನೈಸರ್ಗಿಕ ಬೇಸಾಯವು ವೆಚ್ಚ ಕಡಿತ, ಕಡಿಮೆ ಅಪಾಯಗಳು, ಸಮಾನ ಇಳುವರಿ, ಅಂತರ ಬೆಳೆಯಿಂದ ಬರುವ ಆದಾಯದ ಖಾತೆಯಲ್ಲಿ ರೈತರ ನಿವ್ವಳ ಆದಾಯವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸುವ ಮೂಲಕ ಕೃಷಿಯನ್ನು ಕಾರ್ಯಸಾಧ್ಯ ಮತ್ತು ಮಹತ್ವಾಕಾಂಕ್ಷೆಯ ಗುರಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ.
• ಮಣ್ಣಿನ ಆರೋಗ್ಯವನ್ನು ಪುನರುಜ್ಜೀವನಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ: ನೈಸರ್ಗಿಕ ಬೇಸಾಯದ ಅತ್ಯಂತ ತಕ್ಷಣದ ಪರಿಣಾಮವೆಂದರೆ ಮಣ್ಣಿನ ಜೀವಶಾಸ್ತ್ರದ ಮೇಲೆ - ಸೂಕ್ಷ್ಮಜೀವಿಗಳು ಮತ್ತು ಎರೆಹುಳುಗಳಂತಹ ಇತರ ಜೀವಿಗಳ ಮೇಲೆ.ಇದು ಮಣ್ಣಿನ ಆರೋಗ್ಯವನ್ನು ಸುಧಾರಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಪ್ರತಿಯಾಗಿ ಉತ್ಪಾದಕತೆಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸುತ್ತದೆ.

ಸಮಸ್ಯೆಗಳು:

• ನೀರಾವರಿ ಸೌಲಭ್ಯದ ಕೊರತೆ: ಭಾರತದ ಒಟ್ಟು ಬೆಳೆ ಪ್ರದೇಶದ (ಜಿಸಿಎ) 52% ಮಾತ್ರ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ನೀರಾವರಿ ಹೊಂದಿದೆ. ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ನಂತರ ಭಾರತವು ಗಮನಾರ್ಹವಾದ ಪ್ರಗತಿಯನ್ನು ಸಾಧಿಸಿದ್ದರೂ ಸಹ, ಅನೇಕ ಜಮೀನುಗಳು ಇನ್ನೂ ನೀರಾವರಿಗಾಗಿ ಮಾನ್ಸೂನ್ ಅನ್ನು ಅವಲಂಬಿಸಿವೆ, ಹೆಚ್ಚಿನ ಬೆಳೆಗಳನ್ನು ನೆಡುವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವನ್ನು ಸೀಮಿತಗೊಳಿಸುತ್ತವೆ.
• ನೈಸರ್ಗಿಕ ಇನ್‌ಪುಟ್‌ಗಳ ಸುಲಭ ಲಭ್ಯತೆಯ ಕೊರತೆ: ರಾಸಾಯನಿಕ ಮುಕ್ತ ಕೃಷಿಗೆ ಪರಿವರ್ತಿಸಲು ರೈತರು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಸುಲಭವಾಗಿ ಲಭ್ಯವಿರುವ ನೈಸರ್ಗಿಕ ಒಳಹರಿವಿನ ಕೊರತೆಯನ್ನು ತಡೆಗೋಡೆಯಾಗಿ ಉಲ್ಲೇಖಿಸುತ್ತಾರೆ. ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ರೈತನಿಗೆ ತನ್ನದೇ ಆದ ನೈಸರ್ಗಿಕ ಒಳಹರಿವುಗಳನ್ನು ಅಭಿವೃದ್ಧಿಪಡಿಸಲು ಸಮಯ, ತಾಳ್ಮೆ ಅಥವಾ ಶ್ರಮವಿಲ್ಲ.
• ಬೆಳೆ ವೈವಿಧ್ಯತೆಯ ಕೊರತೆ: ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಕೃಷಿಯ ಕ್ಷಿಪ್ರ ವಾಣಿಜ್ಯೀಕರಣದ ಹೊರತಾಗಿಯೂ, ಹೆಚ್ಚಿನ ರೈತರು ಸಿರಿಧಾನ್ಯಗಳು ಯಾವಾಗಲೂ ತಮ್ಮ ಮುಖ್ಯ ಬೆಳೆ ಎಂದು ಭಾವಿಸುತ್ತಾರೆ, ಮತ್ತು ಬೇರೆ ಇತರೆ ಬೆಳೆಯನ್ನು ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸುತ್ತಾರೆ.